Wie ik ben
Als verstoten moeder heb ik ervaren hoe dat is en waar je tegenaan loopt in de hulpverlening. In mijn netwerk zijn veel ouders zoals ik. Veilige en lieve mensen die heus niet perfect zijn maar het totaal niet verdienen om zo in de steek gelaten te worden. Want dat is hoe het gaat. Veilige verstoten ouders worden niet gehoord en niet gesteund. Ze worden gedwongen afstand te houden tot hun kind(eren) en vaak worden ze verplicht beter te communiceren met hun (onveilige) ex onder het mom van een 'vechtscheiding' waar beide ouders schuldig aan zijn. Alsof 'communicatie' de oorzaak is? Intussen wordt de onveilige ex in alles gefaciliteerd. Terwijl deze ouder een spiegel voor gehouden zou moeten worden voor zijn/haar schadelijke gedrag. Deze ouder moet juist geneutraliseerd worden.
Klem
Ik ben een verstoten moeder van mijn lieve dochter (nu 16 jaar). Zij ging weg toen ze 12 jaar oud was. Inmiddels 4 jaar ervaring in de ellende van ouderverstoting. En het is niet alleen een verstoting van mij maar van mijn hele familie. Mijn dochter zit zo verschrikkelijk klem in het gezin van haar vader dat het voor haar de enige weg is om die kant van haarzelf af te splitsen. Dan voldoet ze aan hun eisen. Maar inmiddels wordt steeds duidelijker dat zij daar (net als ik) een hoge prijs voor moet betalen. Het ergste wat je als ouder kan overkomen als je kind verdriet heeft, ergens onder lijdt en jij kunt niets doen en de mensen die wel iets zouden kunnen betekenen, hebben geen idee.
Ervaringsdeskundigen zijn experts
In de eerste plaats wil ik mijn dochter bereiken en helpen te herstellen. Om dat goed te kunnen doen, heb ik me grondig verdiept in de situatie. Ik heb inmiddels een kleine boekenplank aan boeken gelezen en de training gevolgd 'complexe omgangsproblematiek'. Als ervaringsdeskundige weet je wat er mis gaat in de hulpverlening. Maar je weet ook als geen ander hoe het is om klem te zitten. Door je ex die jij nooit kan bereiken in het belang van jullie kind voorop te stellen. Verstotende en beïnvloedende ouders hebben één ding met elkaar gemeen en dat is dat zij niet erkennen dat jij belangrijk bent voor jullie kind(eren). Hulpverlening zou er op gericht moeten zijn om jouw belangrijkheid weer terug te brengen in de relatie. Als ervaringsdeskundige wil ik bijdragen aan een vergroting van de kennis van ouderverstoting. Bewustwording dat het niet gaat om de stem van het kind (= de stem van de favoriete ouder) en vooral dat er geen sprake is van een 'vechtscheiding' maar van onbehoorlijk ouderschap. Normale ouders vertonen dit gedrag niet. Het zijn geen moeilijk te herkennen patronen.