In Nederland wordt er in gevallen van ouderonthechting/ ouderverstoting geen schuldige aangewezen. Er wordt geen protocol gebruikt om ouderverstoting vast te stellen. Niemand bekijkt jouw situatie door een deskundige bril van ouderverstoting en legt de vinger op de zere plek. Het woord oudervertoting wordt niet gebruikt door de onderzoeker van de Raad voor de Kinderbescherming. Er wordt gesproken van 'loyaliteitsconflict'. En waar een conflict is, zijn er strijdende partijen die moeten leren 'dezelfde taal te gaan spreken' in het belang van het kind. Ouders moeten samen in therapie om te leren te communiceren zodat hun kind geen last heeft van de 'vechtscheiding'.

Hoe het echt gaat

Er is daadkracht nodig om het negatieve verhaal te doorbreken. In de praktijk zul je merken dat mensen liever een andere kant op kijken. Dat ze vinden dat het niet aan hen is om te oordelen. Maar ook kinderrechters nemen geen stelling. Beide ouders zijn niet in staat het kind te beschermen en daarom worden ze tot elkaar veroordeeld. Los het zelf maar op en wij kijken toe hoe jullie dat doen. 

Wachten

De ondertoezichtstelling wordt uitgesproken door de kinderrechter en een gecertificeerde instelling wordt aangewezen. Zonder duidelijke analyse van de situatie word je overgeleverd aan mensen die de relatie van jou en je kind(eren) niet kennen en die het proces van ouderonthechting/ -verstoting niet begrijpen omdat ze zich er niet in hebben verdiept. Intussen mag jij met je ex op een cursus parallel ouderschap of een andere vorm van bemiddeling. Alle acties kennen wachttijden van gemiddeld een half jaar. En al die tijd ben je afgesneden van je kind(eren). En het gekke is, die zijn jou nog meer gaan haten... Hoe kan dat? Hun levens zouden toch beter moeten zijn geworden nu jij uit beeld bent? Dat was toch de 'wens van het kind'?

Loyaliteit

Bij ouderonthechting is er slechts een kleine window of opportunity om de relatie te herstellen. Namelijk wanneer het kind de onthechting nog niet heeft geïnternaliseerd. Als het kind steeds feller en standvastiger wordt in de afwijzing, zouden alle alarmbellen moeten gaan rinkelen. Maar het tegenovergestelde gebeurt. Men stapt achteruit. Er zal wel wat aan de hand zijn? Het kind zal wel goede redenen hebben en je kan het kind toch niet gaan dwingen? Helemaal als het al een puber is. Gedragswetenschappers/ psychologen weten dat kinderen van nature loyaal zijn aan hun ouders. Zelfs als een kind mishandelt wordt door zijn ouders, zal het toch loyaal zijn. Dit gegeven is onderzocht en bewezen. Als jeugbeschermer behoor je deze kennis te bezitten. Je hoort te weten wat het betekent als een kind een liefhebbende ouder afwijst en wat de gevolgen daarvan zijn op de korte en lange termijn.

Geen hoop

Met de juiste kennis kan elke situatie van ouderonthechting in kaart gebracht worden. Als deze zorg niet wordt geleverd, maak je de situatie van ouderonthechting erger. Door geen stelling te nemen tegen de beïnvloedende ouder, wordt men vanzelf medeplichtig. Als veilige onthechte ouder heb je vervolgens niet alleen je kind(eren) en je ex tegen je, maar ook jeugdhulp, jeugdbescherming en kinderrechter. Het verlies van je kind(eren) is het ergste wat je kan overkomen. Niemand erkent jou als veilige ouder en helpt je kind(eren) om de relatie met jou te herstellen. Als je alle dreunen van afwijzing van je kind(eren) hebt moeten incasseren en alle hoop verdwenen is, zit er uiteindelijk maar 1 ding op. Je laat je kind(eren) los en probeert te overleven. Net als dat je kind jou heeft moeten loslaten en alle herinneringen aan jou heeft weggestopt om zich veilig te voelen. Je zit op dezelfde manier klem. De wereld is ook voor jou onveilig. Niemand gaat jou helpen. 

In Nederland is er geen antwoord op ouderverstoting. Het wordt simpelweg genegeerd zoals alle jaren al gedaan wordt... Geen diagnose, geen kennis, geen behandelplan, geen herstel. Niet alleen je kind mag erin stikken, jij ook.